Τρέμε Nintendo Wii... Part 1

Κάπου προς τα τέλη του 2006 η επί χρόνια γνωστή εταιρία παιχνιδομηχανών Nintendo κυκλοφόρησε την πρώτη κονσόλα με ασύρματα διαδραστικά χειριστήρια. Ομολογώ πως ήταν μια καινοτομία, κάτι που ιντρίγκαρε τον κόσμο οτι θα σηκωθεί από την καρέκλα ή τον καναπέ και θα έχει την δυνατότητα πλέον να γρονθοκοπάει ανελέητα αντιπάλους, να τρέχει και να πηδάει από κτίρια και ταράτσες, να πυροβολάει εχθρούς και να κρύβετε σε σκοτεινά σοκάκια πίσω από κολώνες ή αναχώματα. Σωστά;

ΛΑΘΟΣ.

Τελικά αυτό που κατάφερε ήταν να σηκώσει κάποιους από τον καναπέ για τον πρώτο μήνα, όχι επειδή το απαιτούσε το παιχνίδι αλλά επειδή είχαν υπερένταση από την χαρά τους που αγοράσανε μια κονσόλα που μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο. Απο τον δεύτερο μήνα και μετά όλοι ήταν πάλι ξαπλωμένοι σε ένα καναπέ και κουνούσαν το χέρι τους απλά μέχρι τον καρπό τους, άντε το πολύ μέχρι και τον αγκώνα. Και καλά να ήταν μόνο αυτό...

Που ήταν τα διαδραστικά παιχνίδια; Που ήταν το σωστό ξύλο; Που ήταν η ακρίβεια στις κινήσεις; Και το βασικότερο όλων; Που ήταν τα γραφικά κύριοι;

Γιατί στην τελική αν θέλατε να παίζω με διαδραστικά χειριστήρια σε μια κονσόλα που τα γραφικά της είναι αντίστοιχα του προκατόχου της τότε γιατί δεν βγάζατε μόνο τα χειριστήρια και ένα ανταπτοράκι να το κοτσάρω πάνω στο Gamecube και να τελειώνει η ιστορία; Πως είπατε; Είναι και τα λεφτά στην μέση; Ναι έχετε δίκιο. Πως θα τσεπώνατε τόσα χρήματα βγάζοντας απλά μια επέκταση...

Η Nintendo κατασκεύασε λοιπόν ξεκάθαρα μια κονσόλα που να απευθύνεται σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο κοινό, από 2 μέχρι 102 χρονών, φτύνοντας στα μούτρα όλους τους πιστούς gamers που τόσα χρόνια έχτισαν πετραδάκι πετραδάκι την εταιρία με τις οικονομίες τους.
Gaming προσιτό σε όλους με εξαιρετικούς τίτλους όπως:

"Μη σου πέσει η μπανάνα"

"Φτιάξε την σαλάτα" (άσχετα αν αυτό το κάνει η μάνα μας ούτως ή άλλως με επιτυχία τα τελευταία χρόνια και στο τέλος τρώμε και κάτι)

"Κάνε τραμπάλα"

"Τρόμπισε την τρόμπα"

"Γύρνα την λατέρνα"

με αποτέλεσμα να αυξήσει τον πληθυσμό με τον οποίο τσακωνόμασταν μέχρι σήμερα για την διεκδίκηση της κονσόλας. Ενώ παλαιότερα επαίζα 40 λεπτά ξύλο με τον αδερφό μου για να καταλήξω να παίξω μισή ώρα Resident Evil (και ο αδερφός μου να βάζει γάζες και χανζαπλάστ στα χέρια και βαμβάκια στην μύτη στο μπάνιο) τώρα ενδέχεται να τσακώνομαι με την γιαγιά μου για να αφήσει το Wii remote και το nunchuck και να σταματήσει να παίζει το "κόψε τις μελιτζάνες" και να πάει να κόψει καμιά real μελιτζάνα μπας και φάμε και κάνα μουσακά.

Και ενώ δεν έφταναν όλα αυτά ήρθε το επόμενο βήμα από τα δαιμόνια μυαλά της Nintendo. Πως θα κάνουμε την "ολοκαίνουρια και πρωτοποριακή κονσόλα μας και τα διαδραστικά χειριστήρια τύπου τηλεκοντρόλ" να γίνουν ακόμα πιο ανάρπαστα;

ΙΔΟΥ !!!
















Ρακέτες, μπαστούνια του γκόλφ, τιμόνια, όπλα, καραμπίνες.
Τι προσφέρουν όλα αυτά; ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ!!! Απλά κάνουν το χειριστήριο να μοιάζει με το αντίστοιχο ματζαφλάρι που έχετε στο παιχνίδι (σε μια πολύ φθηνή και ελεεινά άσπρη version) κατασκευασμένα από σκέτο πλαστικό και πωλούνται στις προνομιακές τιμές των κάμποσων ευρώ!!! Η ακριβής εφαρμογή της παροιμίας ¨φύκια για μεταξωτές κορδέλες".

Και επειδή όπως πάντα είμαι ειλικρινής και μου αρέσει να λέω και του στραβού το δίκιο (και την συγκεκριμένη στιγμή λόγω του ότι έχω βγάλει και τον ένα φακό επειδή με έκοβε, τον κατανοώ ακόμα περισσότερο τον στραβό) θα πω τα εξής:
Ναι κι εγώ χάρηκα με την καινοτομία του Wii. Για 2 εβδομάδες.
Δεν το αγόρασα ποτέ, τα θεωρούσα πολλά λεφτά για αυτό που προσφέρει.
Το έχουν σχεδόν όλοι οι φίλοι μου και έχω απολαύσει αρκετές φορές παιχνίδια στις δικιές τους κονσόλες. Το θέμα όμως είναι ότι τα παιχνίδια που έχω απολαύσει θα μπορούσα να τα έχω απολαύσει και σε άλλες κονσόλες γιατί δεν έχουν καμία σχέση με τα διαδραστικά χειριστήρια που έχει γίνει τόσος ντόρος! Δεν με ενοχλεί δηλαδή τόσο το κόστος ή το υπερβολικά τεράστιο target group με άμεσο σκοπό το κέρδος. Με ενοχλεί οτι χάθηκε ο σεβασμός από την Nintendo προς τον hardcore gamer και το αντίθετο.

Περισσότερα στο δεύτερο Part όπου θα υπάρχει και μια σημαντική ανακοίνωση...