Εσύ που ήσουν;;;;

Έχουν περάσει 2 μήνες από την τελευταία ανάρτηση αλλά λίγο η δουλειά, λίγο οι υποχρεώσεις, ο χρόνος που απομένει μετά είναι μικρός και άρα πάει για "διασκέδαση" και όχι για αναρτήσεις. Αφού βρήκα λοιπόν ένα μικρό κενό και ένα μεγάλο λόγο δεν θα πω πολλά, παρά μόνο θα παραθέσω ένα μήνυμα ενός αγνώστου συγγραφέα-συμπολίτη-συνάνθρωπου που "τα λέει" καλά... Οι καιροί δύσκολοι και μακάρι αυτή η οργή να μας ξυπνήσει όλους και να δούμε αυτά που τόσα χρόνια ξέρουμε αλλά κάνουμε όλοι την πάπια...

Δικό σας λοιπόν...


"Έχω βουλιάξει κι εγώ μές τη συλλογική κατήφεια, μες την κατάθλιψη...
Φοβάμαι, ανησυχώ, θλίβομαι, αναρωτιέμαι για το μέλλον των παιδιών μου,
για το γκρέμισμα των ονείρων μου και των μακρυχρόνιων προσπαθειών μου...

Αλλά ακόμα και αυτά καλύπτονται από την βαθιά μου οργή...
Πού ήμουν όλα αυτά τα χρόνια εγώ;
Πού ήσουν όλα αυτά τα χρόνια εσύ, εαυτέ μου;

Πού ήσουν όταν μας κορόιδευαν, μας ξεπουλούσαν,
μας πέταγαν τα πλαστικά όνειρα στη μούρη κι εσύ τα κυνηγούσες;

Πού ήσουν όταν ο γιατρός σού ζητούσε το φακελλάκι για να σε κάνει καλά
και αντί να τον καταγγείλεις τον πούστη, τον πλήρωνες αποκαλώντας τον "γιατρέ μου"

Πού ήσουν όταν έβλεπες τους μεγαλοδικηγόρους να γίνονται μοντελάκια ζωής στην τηλεόραση και να κόπτονται για το κοινό καλό και το δίκαιο, δηλώνοντας 10,000 ευρώ εισόδημα...
"Πόσο καλά τα λέει ο πούστης..." έλεγες

Πού ήσουν όταν έδινες το μπαξίσι στην πολεοδομία αντί να του δώσεις γροθιά στη μούρη του καριόλη αλλά μετά δεν θα έβγαινε η άδεια της πολυπόθητης οικοδομής μικρό λαμόγιο ελληνάρα...
Το σάλιο σου γαργάρα και έδινες τη μιζούλα στον πολεοδόμο, στον ικατζή που σου έκανε τον έλεγχο στην επιχειρησούλα σου, στον εφοριακό που ανακάλυψε τις δικές σου λαμογιές... Κάλλιο να πληρώσεις 10 σε αυτόν παρά 50 στο κράτος.

Πού ήσουν όταν έτρεχες στα γραφεία των βουλευτών για να τους παρακαλέσεις να βολέψουν το σπλάχνο σου, το άχρηστο σπλάχνο σου, που δεν κατάφερε να κάνει τίποτα περισσότερο στη ζωούλα του από το να γλύφει κατουρημένες ποδιές και βρώμικους κώλους...

Πού ήσουν όταν ανταγωνιζόσουν στις συγκεντρώσεις των προβάτων (ωπ! κομμάτων ήθελα να πω), με τους λοιπούς "συντρόφους" για το ποιος θα σηκώσει τη μεγαλύτερη σημαία...

Πού ήσουν όταν ξελαρυγγιαζόσουν λαμόγιο για το δίκαιο του λαού, πηδώντας πάνω κάτω μόλις έβλεπες φακό για να σιγουρευτείς ότι θα σε δει ο πολιτευτής που θα σε βάλει εποχιακό, συμβασιούχο στο δήμο...
άλλος ένας στην πλάτη των υπολοίπων που θα καθαρίζει φασόλια στο οκτάωρό του
(όχι ρε!!! πλέον μπαίνεις στο Facebook, έχεις εξελιχθεί)

Πού ήσουν μικρομεγαλοεπιχειρηματία όταν μαγείρευες τα δικά σου βιβλία για να πληρώσεις λιγότερα, για να πάρεις το τέρας SUV που θα κάλυπτε τη μικροτσούτσουνη ύπαρξή σου με το μέγεθός του...

Πού ήσουν μαντάμ σουσού όταν γελούσες σαν ηλιθία στη δασκάλα του παιδιού σου που μαλακίες έμαθε, μαλακίες το μαθαίνει, όταν αναγνώριζες τις μαλακίες που κάνουν στο παιδί αλλά πού να τρέχεις τώρα έχεις κι άλλες δουλειές...
Αλλωστε το παιδί θα το στείλουμε στο Λονδίνο να σπουδάσει...
εκεί θα καλυφθούν όλες οι ανεπάρκειες του δικού μας εκπαιδευτικού συστήματος...

Πού ήσουν συνδικαλιστή της πλάκας και του ελέους
όταν με τη δύναμη που σου δίνει το ότι βολεύτηκες σε μια γαμημένη δημόσια επιχείρηση, κατέβαζες τους διακόπτες μιας ολόκληρης χώρας,
δημιουργώντας τόσα προβλήματα, ίσα για να διαμαρτυρηθείς/εκβιάσεις για τα δικά σου μικροσυμφέροντα...

Πού ήσουν όταν το ελληνικό όνειρο έσκασε μύτη;
αγόραζες πορτοκαλί εφημερίδες λαμόγιο και έπαιζες χρηματιστήριο λες και είναι λοτταρία...
Πού ήσουν όταν εταιρείες ανύπαρκτες, με ένα γραφειάκι 2χ3 και 1 άτομο προσωπικό,
χτύπαγαν λίμιτ απ κάθε μέρα...
Πού ήσουν όταν έπαιρνες μετοχοδάνεια και υποθήκευες τα χωραφάκια του παππού,
πιστεύοντας ότι θα γίνεις πλούσιος σε ένα μήνα (και πολύ λέω)...

Πού ήσουν όταν το χέρι σου πετάει τα σκουπίδια, δεξιά και αριστερά μέσα στο δάσος,
όταν γεμίζεις τις παραλίες αποτσίγαρα και πλαστικά ποτήρια φραπέ (όχι φραπέ ρε πια, φρέντο έλεος, πού ζεις;)
Πού ήσουν όταν το παιδί σου ουρλιάζει στο αυτί του διπλανού, αδιαφορώντας για την ύπαρξή του (όλοι να καούν ρε, εγώ θα φάω τα κεφτεδάκια μου και είμαι μια χαρά... γκρααααααου)

Πού ήσουν όταν έβλεπες τα σκάνδαλα να σκάνε το ένα μετά το άλλο...
όταν οι θρησκευτικοί "άρχοντες" αποδεικνύονταν κοσμικότεροι των κοσμικών απατεώνων... σταμάτησες να παντρεύεσαι, να βαφτίζεις, να συμμετέχεις στα κοινά της εκκλησίας επρος ένδειξιν της αηδίας σου;
σιγά ρε.. όπου γάμος και χαρά η Βασίλω πρώτη...

Πού ήσουν όταν η χώρα σου καιγόταν απ' άκρη σε άκρη...
πού ήσουν όταν λίγο έλειψε να χαθεί η Ολυμπία,
πήρες το τριχίλιαρο πρόβατο και έσκασες... τουμπεκί ψιλοκομμένο... και ναι! τους ξαναψήφισες.. ξανά και ξανά και ξανά...

Πού ήσουν όταν τα ροζ πλημμύρισαν τη ζωή σου...
έσκυψες κι εσύ στην κλειδαρότρυπα αυτό έκανες..
τι είπε, τι έκανε, πήρε καλά την πίπα;
και για το πάπλωμα κουβέντα κανείς... για την ταμπακέρα σιωπή...

Όλοι βολεμένοι στον μικρόκοσμό τους.. .ποιος θα έχει την πιο μεγάλη τζιπούκλα,
την πιο γαμάτη γκόμενα, την πιο σικ γυναίκα, τα πιο όμορφα παιδιά...
τις πιο καλές σπουδές, το πιο γαμάτο σπίτι, το πιο μεγάλο τζάκι, το πιο άνετο σαλόνι, το πιο βαθύ καναπέ, την πιο μεγάλη πλασμα(τική) τηλεόραση, το πιο σύγχρονο ηχοσύστημα... τις πιο σικάτες διακοπές, τις πιο χλιδάτες αποδράσεις, τις πιο γκλαμουράτες εξόδους...

Και δανειζόσουν λαμόγιο, δανειζόσουν...
όχι χρήμα...
χρόνο δανειζόσουν...
Και απλά ο χρόνος τέλειωσε...
Κάποτε θα ερχόταν η ώρα... νομοτελειακό είναι....

Τώρα μη φωνάζεις λαμόγιο, απατεωνίσκε...
Αποδέξου και μη φωνάζεις...
Γιατί ΦΤΑΙΣ για ΟΛΑ...
ΕΣΥ ΦΤΑΙΣ...
ΕΓΩ ΦΤΑΙΩ...

Καιρός είναι να κάνουμε μια καλή αυτοκριτική...
να πούμε εγώ φταίω και να δούμε πώς θα καθαρίσουμε
τα σκατά που ΕΜΕΙΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΜΕ...
που εμείς ΑΦΗΣΑΜΕ ΝΑ ΜΑΣ ΠΝΙΞΟΥΝ...

Σταμάτα λοιπόν τις κορώνες,
κατέβασε τους τόνους της "δίκαιης αγανάκτησής" σου
και σκέψου τη δική σου συμμετοχή, τα δικά σου λάθη...

ΕΛΛΗΝΑΡΑ ε ΕΛΛΗΝΑΡΑ !!!!!!!"

Τρέμε Nintendo Wii...Part 2 - Η εκδίκηση της Sony

Μετά το άκρως επιτυχημένο "Τρέμε Nintendo Wii...Part 1" και μετά από περίπου 4.000 e-mail που έλαβα από θαυμαστές που παρακαλάγανε για το sequel (στην πραγματικότητα όλο αυτό το διάστημα έλαβα 14 e-mail από την δουλειά, 3 e-mail με ανέκδοτα και αστείες φώτο από την MLV - ξέρει αυτή - και 2 chain letter που κλασσικά άμα δεν τα στείλω σε ΟΛΟΥΣ τους φίλους μου μέσα σε 3 μέρες θα μου καεί το βίντεο), ήρθε το πολυαναμενόμενο "Τρέμε Nintendo Wii...Part 2 - Η εκδίκηση της Sony."

Όπως πολύ καλά καταλάβατε αυτό το μέρος περιλαμβάνει την απάντηση στην γνωστή άσπρη τετράγωνη κονσόλα από την επίσης γνωστή μαύρη με καμπύλες κονσόλα. Για όσους δεν κατάλαβαν μιλάω για το PS3. Για όσους δεν κατάλαβαν ούτε τι σημαίνει PS3, ρε μάγκες είστε σε λάθος site, τραβάτε πλέξτε κάνα σεμέν.

Κάποια στιγμή πριν από λίγο καιρό ήρθε και στο σπίτι μου το PS3. Συνδέθηκε με μια 42" τηλεόραση με τα απαραίτητα HDMI καλώδια με HDCP, ABS, EBD και 2 πλευρικούς αερόσακους έτσι για να υπάρχουνε βρε αδερφέ.
Εντυπώσεις;
Συγχαρητήρια κοντέ σχιστομάτη κιτρινιάρη Γιαπωνέζε υπάλληλε της Sony Computer Entertainment. Σε πληρώνουν για να κάνεις την δουλειά σου και την κάνεις καλά. Μπράβο. Αν διαβάζεις πες και κανα ευχαριστώ, τσάμπα είναι. Με λίγα λόγια μπορώ να πω οτι τα άξιζε τα λεφτά της η κονσόλα. Και να σκεφτείς οτι δεν την έχω πληρώσει εγώ...

Τα γραφικά της περάσαν πλέον σε επόμενο επίπεδο, οι τίτλοι σταθερά τείνουν προς το άπειρο και η σταθερότερη αξία που ήταν το χειριστήριο παρέμεινε το ίδιο δείχνοντας τον σεβασμό προς τον gamer. Και για το κάτι παραπάνω για να σου πει και ευχαριστώ η Sony έβγαλε και τα καλώδια. Σαν την φράουλα πάνω στην τούρτα (το κερασάκι πλέον είναι πολύ passe).

Πως να μην το ερωτευτείς μετά; Ναι, θα το δηλώσω.

ΜΑΜΑ

ΜΠΑΜΠΑ

ΕΙΜΑΙ ΦΑΝ ΤΗΣ SONY.

Και το ξέρω, θα πεταχτούν κάποιοι και θα πουν οτι είμαι εμπαθής και για αυτό κράζω το Wii και οτι δεν έχει διαδραστικά χειριστήρια το Playstation κλπ κλπ... Ε λοιπόν ΣΠΙΤΙΑ ΣΑΣ. Το θέμα μου δεν είναι να δηλώσω και να περιγράψω τις ήδη σταθερές αξίες του PS3 αλλά να τονίσω την απάντηση της Sony σε αυτά τα τυπάκια. Το παρακάτω βιντεάκι θα τους κάνει να κάτσουν κάτω στην πολυθρόνα τους και να αφήσουν τα πολλά λογάκια γιατί η Sony φρόντισε και για αυτό.

Και το όνομα αυτού: Playstation MOVE



Είδε λοιπόν η Sony την αγορά, κατάλαβε τι λείπει από την κονσόλα της (για ποιό λόγο δηλαδή πούλαγε σαν τρελό το Wii ενώ δεν είχε τίποτα καλύτερο από την δικιά της) και είπε: " ΟΚ. Αν ο κόσμος θέλει χειριστήρια και μπλιμπλικοπαίχνιδα μπορώ και εγώ να του τα δώσω προσφέροντας του ένα έξτρα πακέτο στην ίδια κονσόλα που κάνει ούτως ή άλλως παππάδες." Και το πακέτο αυτό από μόνο του είναι ΚΛΑΣΕΙΣ ανώτερο από το ίδιο το Wii. Με λίγα λόγια αν εγώ θέλω να κάνω ότι κάνουν αυτοί που αγόρασαν Wii αγοράζω ένα επιπρόσθετο bundle και είμαι έτοιμος. Στην αντίθετη περίπτωση αυτοί που το έχουν αν θέλουν να κάνουν αυτά που κάνει το Playstation τι κάνουν;

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ: Βρείτε τι κάνουν αυτοί που έχουν Wii και θέλουν να κάνουν αυτά που κάνει το Playstation και κερδίστε μια κονσέρβα φασόλια γίγαντες γιαχνί που έχω στο ψυγείο μου.(αμφιβόλου ποιότητος)

α) Ξηλώνουν την κονσόλα και εγκαθιστούν καινούριο επεξεργαστή, κάρτα γραφικών και Blu-ray player.

β) Πουλάνε το Wii τους, δουλεύουν ένα σαββατοκύριακο σε καφετέρια σαν λαντζιέρηδες, λένε και τα κάλαντα σε γονείς, συγγενείς και κάνα δυό κολλητούς και πάνε και αγοράζουν PS3.

γ) Καταλαβαίνουν το τραγικό τους λάθος και κοπανάνε το κεφάλι τους στον τοίχο μέχρι θανάτου και εγώ πηγαίνω φυλακή σαν ηθικός αυτουργός επειδή τους έδειξα το παραπάνω βίντεο.

Απαντήστε λοιπόν από κάτω μαζί με οποιοδήποτε άλλο σχόλιο θέλετε να κάνετε. Με δημοκρατικές διαδικασίες τα αρνητικά σχόλια θα διαγράφονται και οι συγγραφείς τους θα βρίσκονται από εμένα μέσω ενός γνωστού που έχω στο FBI και θα τους βάζω φωτιά στα μπατζάκια τους. Just kidding...

Conclusion: SONY kicks ass...
Score: SONY-NINTENDO = 1-0

Τρέμε Nintendo Wii... Part 1

Κάπου προς τα τέλη του 2006 η επί χρόνια γνωστή εταιρία παιχνιδομηχανών Nintendo κυκλοφόρησε την πρώτη κονσόλα με ασύρματα διαδραστικά χειριστήρια. Ομολογώ πως ήταν μια καινοτομία, κάτι που ιντρίγκαρε τον κόσμο οτι θα σηκωθεί από την καρέκλα ή τον καναπέ και θα έχει την δυνατότητα πλέον να γρονθοκοπάει ανελέητα αντιπάλους, να τρέχει και να πηδάει από κτίρια και ταράτσες, να πυροβολάει εχθρούς και να κρύβετε σε σκοτεινά σοκάκια πίσω από κολώνες ή αναχώματα. Σωστά;

ΛΑΘΟΣ.

Τελικά αυτό που κατάφερε ήταν να σηκώσει κάποιους από τον καναπέ για τον πρώτο μήνα, όχι επειδή το απαιτούσε το παιχνίδι αλλά επειδή είχαν υπερένταση από την χαρά τους που αγοράσανε μια κονσόλα που μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο. Απο τον δεύτερο μήνα και μετά όλοι ήταν πάλι ξαπλωμένοι σε ένα καναπέ και κουνούσαν το χέρι τους απλά μέχρι τον καρπό τους, άντε το πολύ μέχρι και τον αγκώνα. Και καλά να ήταν μόνο αυτό...

Που ήταν τα διαδραστικά παιχνίδια; Που ήταν το σωστό ξύλο; Που ήταν η ακρίβεια στις κινήσεις; Και το βασικότερο όλων; Που ήταν τα γραφικά κύριοι;

Γιατί στην τελική αν θέλατε να παίζω με διαδραστικά χειριστήρια σε μια κονσόλα που τα γραφικά της είναι αντίστοιχα του προκατόχου της τότε γιατί δεν βγάζατε μόνο τα χειριστήρια και ένα ανταπτοράκι να το κοτσάρω πάνω στο Gamecube και να τελειώνει η ιστορία; Πως είπατε; Είναι και τα λεφτά στην μέση; Ναι έχετε δίκιο. Πως θα τσεπώνατε τόσα χρήματα βγάζοντας απλά μια επέκταση...

Η Nintendo κατασκεύασε λοιπόν ξεκάθαρα μια κονσόλα που να απευθύνεται σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο κοινό, από 2 μέχρι 102 χρονών, φτύνοντας στα μούτρα όλους τους πιστούς gamers που τόσα χρόνια έχτισαν πετραδάκι πετραδάκι την εταιρία με τις οικονομίες τους.
Gaming προσιτό σε όλους με εξαιρετικούς τίτλους όπως:

"Μη σου πέσει η μπανάνα"

"Φτιάξε την σαλάτα" (άσχετα αν αυτό το κάνει η μάνα μας ούτως ή άλλως με επιτυχία τα τελευταία χρόνια και στο τέλος τρώμε και κάτι)

"Κάνε τραμπάλα"

"Τρόμπισε την τρόμπα"

"Γύρνα την λατέρνα"

με αποτέλεσμα να αυξήσει τον πληθυσμό με τον οποίο τσακωνόμασταν μέχρι σήμερα για την διεκδίκηση της κονσόλας. Ενώ παλαιότερα επαίζα 40 λεπτά ξύλο με τον αδερφό μου για να καταλήξω να παίξω μισή ώρα Resident Evil (και ο αδερφός μου να βάζει γάζες και χανζαπλάστ στα χέρια και βαμβάκια στην μύτη στο μπάνιο) τώρα ενδέχεται να τσακώνομαι με την γιαγιά μου για να αφήσει το Wii remote και το nunchuck και να σταματήσει να παίζει το "κόψε τις μελιτζάνες" και να πάει να κόψει καμιά real μελιτζάνα μπας και φάμε και κάνα μουσακά.

Και ενώ δεν έφταναν όλα αυτά ήρθε το επόμενο βήμα από τα δαιμόνια μυαλά της Nintendo. Πως θα κάνουμε την "ολοκαίνουρια και πρωτοποριακή κονσόλα μας και τα διαδραστικά χειριστήρια τύπου τηλεκοντρόλ" να γίνουν ακόμα πιο ανάρπαστα;

ΙΔΟΥ !!!
















Ρακέτες, μπαστούνια του γκόλφ, τιμόνια, όπλα, καραμπίνες.
Τι προσφέρουν όλα αυτά; ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ!!! Απλά κάνουν το χειριστήριο να μοιάζει με το αντίστοιχο ματζαφλάρι που έχετε στο παιχνίδι (σε μια πολύ φθηνή και ελεεινά άσπρη version) κατασκευασμένα από σκέτο πλαστικό και πωλούνται στις προνομιακές τιμές των κάμποσων ευρώ!!! Η ακριβής εφαρμογή της παροιμίας ¨φύκια για μεταξωτές κορδέλες".

Και επειδή όπως πάντα είμαι ειλικρινής και μου αρέσει να λέω και του στραβού το δίκιο (και την συγκεκριμένη στιγμή λόγω του ότι έχω βγάλει και τον ένα φακό επειδή με έκοβε, τον κατανοώ ακόμα περισσότερο τον στραβό) θα πω τα εξής:
Ναι κι εγώ χάρηκα με την καινοτομία του Wii. Για 2 εβδομάδες.
Δεν το αγόρασα ποτέ, τα θεωρούσα πολλά λεφτά για αυτό που προσφέρει.
Το έχουν σχεδόν όλοι οι φίλοι μου και έχω απολαύσει αρκετές φορές παιχνίδια στις δικιές τους κονσόλες. Το θέμα όμως είναι ότι τα παιχνίδια που έχω απολαύσει θα μπορούσα να τα έχω απολαύσει και σε άλλες κονσόλες γιατί δεν έχουν καμία σχέση με τα διαδραστικά χειριστήρια που έχει γίνει τόσος ντόρος! Δεν με ενοχλεί δηλαδή τόσο το κόστος ή το υπερβολικά τεράστιο target group με άμεσο σκοπό το κέρδος. Με ενοχλεί οτι χάθηκε ο σεβασμός από την Nintendo προς τον hardcore gamer και το αντίθετο.

Περισσότερα στο δεύτερο Part όπου θα υπάρχει και μια σημαντική ανακοίνωση...

Έκτακτον Ανακοινωθέν

Το διαδικτυακό blog Όχι ρε φίλε από σεβασμό στον εαυτό του και στους αναγνώστες του θα επιλέξει να μην σχολιάσει τα γεγονότα των ημερών, καθώς τα θεωρεί ένα σιχαμένο ξέπλυμα της νοημοσύνης του κόσμου και ξεπεσμό της ελληνικής κοινωνίας από λαό του πολιτισμού σε λαό του μεσημεριανού κουτσομπολιού. Ναι κύριοι των media, όσο και αν σας φανεί παράξενο υπάρχουν και άνθρωποι που κυριολεκτικά ΧΕΣΤΗΚΑΝΕ για το αν χώρισε ή παντρεύτηκε ή αν γέννησε ή αν πήγε στον γιατρό για check-up ο οποιοσδήποτε βγαίνει στο γυαλί. Έχουμε και τα δικά μας προβλήματα. Αυτή ήταν η μοναδική αναφορά που θα γίνει σε αυτά τα γεγονότα. Εσείς πάλι είστε ελεύθεροι να σχολιάσετε ότι θέλετε, ακριβώς από κάτω. Καλή σας μέρα!

Μάθημα Ιστορίας...

Φθινόπωρο και πρώτη μέρα στα θρανία για τους μαθητές του αμερικανικού κολεγίου.

Η δασκάλα παρουσιάζει στα
αμερικανάκια έναν καινούριο συμμαθητή τους, τον Ιάπωνα Σακίρο Σουζούκι και το μάθημα αρχίζει με μικρές ερωτήσεις ιστορίας.

«Για να δούμε λοιπόν, πόσο καλοί είστε στην αμερικανική ιστορία;» λέει η δασκάλα.
«Ποιος είπε δώστε μου ελευθερία ή δώστε μου θάνατο;»

Κάποιοι μουρμουρίζουν αλλά κανείς δεν σηκώνει το χέρι του, εκτός από τον καινούριο:

«Ο Πάτρικ Χένρυ το 1775 στη Φιλαδέφεια», απαντά.

«Μπράβο Σουζούκι, και ποιος είπε: Κυβέρνηση του λαού, από το λαό και για το λαό;», ξαναρωτά την τάξη η δασκάλα.

«Ο Αβραάμ Λίνκολν, το 1863 στο Γκέτυσμπουργκ», απαντά και πάλι ο Σουζούκι.

Η δασκάλα κοιτάζει αυστηρά την τάξη και λέει:
«Ντροπή σας! Ο Σουζούκι είναι γιαπωνέζος και ξέρει την αμερικανική ιστορία καλύτερα από σας!»

Τη σιωπή στην τάξη σπάει μια μικρή φωνή από τα πίσω θρανία:
«Ρε δεν πάτε να γαμηθείτε όλοι, μαλάκες γιαπωνέζοι!»

«Ποιος το είπε αυτό;;;» ρωτάει αυστηρά η δασκάλα.

Ο Σουζούκι σηκώνει το χέρι του και χωρίς να περιμένει λέει: «Ο στρατηγός Μακάρθουρ, το 1942, στη διώρυγα του Παναμά και ο Λι Ιακόκα, το 1982 στη γενική συνέλευση της Τζένεραλ Μότορς»

Η τάξη βυθίζεται στη σιωπή.
«Θέλω να ξεράσω», ακούγεται μια ξεψυχισμένη φωνή.

«Ποιος το είπε αυτό;;;» ξαναρωτάει με το ίδιο βλοσυρό ύφος η δασκάλα.

Και ο Σουζούκι πετάγεται πάλι:
«Ο Τζορτζ Μπους ο πρώτος, στον πρωθυπουργό Τανάκα κατά τη διάρκεια επίσημου δείπνου στο Τόκιο το 1991».

Ένας μαθητής σηκώνεται όρθιος και ξεσπάει: «Ρε δε μας παίρνεις καμιά πίπα, λέω γω!!!»

Και ο Σουζούκι, ψύχραιμα: «Μπιλ Κλίντον στη Μόνικα Λεβίνσκι, το 1997, στο οβάλ γραφείο του Λευκού Οίκου».

Δυο τρεις μαθητές πετάγονται και φωνάζουν: «Α γαμήσου ρε μαλακισμένο, Σουζούκι».

Ατάραχος ο γιαπωνέζος: «Βαλεντίνο Ρόσι, παγκόσμιο πρωτάθλημα μοτοσικλέτας, ράλι Νότιας Αφρικής, το 2002».

Κόλαση στην τάξη, οι μαθητές ουρλιάζουν και πετάνε καρέκλες, η δασκάλα έχει σωριαστεί λιπόθυμη και ξαφνικά ανοίγει η πόρτα και μπαίνει ο διευθυντής:
«Ε, μα την Παναγία δεν έχω ξαναδεί τέτοιο μπουρδέλο».

Και στο βάθος ακούγεται πάλι η φωνή του Σουζούκι:
«Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, Κώστας Καραμανλής, το 2009, στην δεύτερη απόδραση του Παλαιοκώστα από τον Κορυδαλλό με ελικόπτερο!!!

Όχι άλλο Χατζηγιάννη, όχι άλλο κάρβουνο...

Έχει περάσει αρκετός καιρός από τότε που συζήταγα με ένα φίλο για την υπερπροβολή που έχει γίνει από όλα τα Μ.Μ.Ε. για τον τραγουδιστή παύλα διασκεδαστή ανηλίκων κορασίδων παύλα θα με ακούσεις θες δεν θες Μιχάλη Χατζηγιάννη... Και ακόμα ανα τακτά χρονικά διαστήματα το θέμα επανέρχεται στην επιφάνεια! (Όταν λέω τακτά εννοώ κάθε φορά που συναντιόμαστε και υπάρχει ανοιχτό ραδιόφωνο ή τηλεόραση κάπου κοντά)


Αισθάνομαι οτι μας έχει γίνει μπούκωμα με κουτάλι της σούπας, όπως μας μπουκώνανε κάποτε οι μανάδες μας τα σιρόπια που δεν θέλαμε να πάρουμε πιτσιρικάδες. Το πόδι κόντρα στον τοίχο για αντίβαρο, κεφαλοκλείδωμα με το εσωτερικό του αγκώνα ενώ ταυτόχρονα το χέρι κράταγε το σαγόνι ανοιχτό και με το άλλο χέρι πλησίαζε απειλητικά το κουτάλι, όπου ήξερες οτι δεν έχεις και πολλές επιλογές και όσο και αν φώναζες "ΔΕΝ ΘΕΛΩ, ΔΕΝ ΘΕΛΩ" (για τους πιο μικρούς επαναστάτες "ΖΕΝ ΣΕΛΩ, ΖΕΝ ΣΕΛΩ") ήσουν καταδικασμένος να το καταπιείς και να πεις και ευχαριστώ. Η μεγάλη διαφορά βέβαια ήταν οτι το φάρμακο στο τέλος είχε και κάποια θετικά αποτελέσματα...

Οι 9 στους 10 ραδιοφωνικούς σταθμούς που παίζουν ελληνικά θα στον μπουκώσουν σίγουρα κάπου, αφού 3 στα 4 τραγούδια που έχουν στις λίστες τους είναι δικά του, στην τηλεόραση υπάρχουν σειρές που τραγουδάει το theme song τους, τηλεοπτικές εκπομπές μουσικής βάζουν τα τραγούδια του, διαφημίσεις του ΟΤΕ τα έχουν για σήμα κατατεθέν τους, το Mad θα παίξει σίγουρα 63 videoclip του στην διάρκεια της ημέρας και ο Λαζόπουλος έπαιξε το "Χέρια ψηλά" τόσες φορές που ήθελα να περάσω το τραπεζάκι του σαλονιού μέσα από την τηλεόραση, να βάλω φωτιά στα υπολείμματα και μετά να πάρω την στάχτη και να την πετάξω σε μια βαθιά θάλασσα κάπου στον Ειρηνικό...

Θα ήθελα να ήξερα αυτός ή αυτοί που κάνουν τους manager του, τι διάολο έχουν στο μυαλό τους... Όσο περισσότερο μας τον επιβάλλουν τόσο περισσότερο πουλάει; Περνάει κάποιο subliminal content μέσα από τα τραγούδια του; Πως γίνεται κάθε φορά που βγάζει ένα τραγούδι που είναι κατα 2 βαθμούς καλύτερο (σε εκατοστιαία κλίμακα) από τα τραγούδια των Mazoo and the zoo να γίνεται "επιτυχία" και να πρέπει ΠΑΛΙ να το ακούμε παντού; Δεν ξέρω αν έχω παραισθήσεις αλλά νομίζω οτι τις τελευταίες μέρες ακούω τον φούρνο μικροκυμάτων μου να παίζει το "Αν μου τηλεφωνούσες" όταν είναι έτοιμο το φαγητό...

Και για να μην φανώ και πικρόχολος ή ψεύτης και εγώ τον άκουγα κάποτε, αλλά επιλεγμένα τραγούδια του και μετρημένες φορές. Τόσες ώστε να έχει νόημα να ακούς μουσική και όχι τόσες ώστε να νομίζεις ότι είσαι στην θέση του Alex στο Κουρδιστό πορτοκάλι...

Θερμή παράκληση λοιπόν στους απανταχού DJ, ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς παραγωγούς, διευθυντές μάρκετινγκ του ΟΤΕ (συμπεριλαμβανομένων των Γερμανών συνεργατών τους στην Deutsche), υπεύθυνους προγράμματος Mad, πιτσιρίκες με τα κινητά που στέλνετε μηνύματα σε κάθε σταθμό με πρόγραμμα που φτιάχνουν οι ακροατές και στο jukebox του Mad (το οποίο πολύ θέλω να κράξω για την πιστότητα του, αλλά αυτό κάποια άλλη φορά) και τέλος Λάκη Λαζόπουλε, ακούστε την κραυγή μας:

"ΤΙ ΚΑΝΕΤΕ ΜΩΡΕ; ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗ, ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΚΑΡΒΟΥΝΟ"...

Ας ξεκινήσουμε με ένα "ανέκδοτο"!!!

Μετά από κάθε πτήση οι πιλότοι συμπληρώνουν μια φόρμα που ονομάζουν "gripe sheet" στην οποία καταγράφονται τα προβλήματα που παρατηρήθηκαν κατά την πτήση, έτσι ώστε οι μηχανικοί να τα διορθώσουν.
Οι μηχανικοί διαβάζουν αυτή την λίστα, διορθώνουν το πρόβλημα και καταγράφουν στο κάτω μισό της φόρμας ποιες ενέργειες έγιναν σχετικά με το πρόβλημα αυτό. Πριν από την επόμενη πτήση οι πιλότοι συμβουλεύονται την φόρμα για να δουν αν το πρόβλημα έχει αντιμετωπιστεί.
Το κακό είναι ότι οι μηχανικοί εδάφους διαθέτουν πολύ χιούμορ.
Ακολουθεί μια λίστα με σφάλματα που έχουν παρατηρηθεί κατά την πτήση και έχουν καταγράφει από τους πιλότους μίας αεροπορίκης εταιρείας καθώς και η λύση που έχει δοθεί από τους μηχανικούς εδάφους.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η εν λόγω εταιρεία είναι η μοναδική μεγάλη αεροπορική εταιρεία που δεν έχει ατυχήματα στο ενεργητικό της.
(Π: Το πρόβλημα όπως καταγράφηκε από τον πιλότο. Λ: Η λύση που δόθηκε από τον μηχανικό.)


Π: Ο κυρίως αριστερός τροχός σχεδόν θέλει αντικατάσταση.
Λ: Ο κυρίως αριστερός τροχός σχεδόν αντικαταστάθηκε.

Π: Η δοκιμαστική πτήση ήταν Ο.Κ., εκτός από το σύστημα αυτόματης προσγείωσης που ήταν κάπως απότομο.
Λ: Σύστημα αυτόματης προσγείωσης δεν έχει εγκατασταθεί σε αυτό το αεροσκάφος.

Π: Κάτι χαλαρό στο πιλοτήριο.
Λ: Κάτι σφίχτηκε στο πιλοτήριο.

Π: Ψόφια έντομα στο παρμπρίζ.
Λ: Ζωντανά έντομα στην πίσω μεριά.

Π: Ο αυτόματος πιλότος σε κατάσταση διατήρησης ύψους προκαλεί κάθοδο 200 πόδων το λεπτό.
Λ: Δεν μπορούμε να αναπαράγουμε το πρόβλημα στο έδαφος.

Π: Ενδείξεις διαρροής στο δεξιό κυρίως σύστημα προσγείωσης.
Λ: Οι ενδείξεις αφαιρέθηκαν.

Π: Τα επίπεδα θορύβου του DMA είναι απίστευτα υψηλά.
Λ: Ο θόρυβος του DMA ρυθμίστηκε σε πιο πιστευτά επίπεδα.

Π: Οι ασφάλειες τριβής προκαλούν κόλλημα του λεβιέ ισχύος.
Λ: Γι' αυτό είναι εκεί.

Π: Το IFF δεν λειτουργεί.
Λ: Το IFF ποτέ δεν λειτουργεί σε κατάσταση 'OFF'..

Π: Υποψιάζομαι ότι υπάρχει ράγισμα στο παρμπρίζ.
Λ: Υποψιάζομαι ότι έχεις δίκιο.

Π: Η μηχανή Νο3 λείπει.
Λ: Η μηχανή βρέθηκε στο δεξί φτερό μετά από σύντομη έρευνα.

Π: Το αεροσκάφος συμπεριφέρεται κάπως αστεία.
Λ: Προειδοποιήσαμε το αεροσκάφος να σοβαρευτεί.

Π: Το ραντάρ βουίζει.
Λ: Το ραντάρ επαναπρογραμματίστηκε με μουσική.

Π: Ποντίκι στο πιλοτήριο
Λ: Εγκαταστάθηκε γάτα.

Π: Θόρυβος προερχόμενος κάτω από τον πίνακα οργάνων. Μοιάζει σαν ένας νάνος να βαράει κάτι με το σφυρί του.
Λ: Πήραμε το σφυρί από το νάνο.

Π: Η ραδιοπυξίδα αρνείται να συνεργαστεί με το GPRS.
Λ: Της έγιναν οι απαραίτητες συστάσεις